ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΕΣ ΣΥΝΤΑΓΕΣ

Με αφορμή το κείμενο του Γρ. Ξενόπουλου "Κάποια Χριστούγεννα", είχαμε συγκεντρώσει παραδοσιακές κονιτσιώτικες συνταγές που δεν είχαμε προλάβει να δημοσιεύσουμε. Ας θυμηθούμε λοιπόν μερικές από αυτές.

ΚΟΤΑ ΓΕΜΙΣΤΗ
(γράφει ο μαθητής Χριστόδουλος Φασούλης)
Υλικά
1 κότα ντόπια
1 φλ. καφέ ρύζι
1 φέτα ψωμί σε κυβάκια
1 μικρό κρεμμύδι
μαϊντανός
πιπέρι μαύρο και κόκκινο
ελαιόλαδο
συκωτάκια της κότας
Εκτέλεση

Σωτάρουμε το ελαιόλαδο με το ψιλοκομμένο κρεμμύδι. Μετά ρίχνουμε τα συκωτάκια, ψιλοκομμένα κι αυτά. Μόλις αλλάξουν χρώμα προσθέτουμε το ρύζι και τον μαϊντανό, τα πιπέρια και ρίχνουμε και μισό ποτήρι νερό να πάρουν λίγη βράση. Τέλος προσθέτουμε το ψωμί κι ανακατεύουμε καλά. Μ' αυτή τη νόστιμη γέμιση αρχίζουμε να γεμίζουμε την κότα. Με νήμα ψησίματος τη ράβουμε καλά. Τη βάζουμε στη γάστρα για 11/2 ώρα περίπου με δύο ποτήρια νερό. Ψήνουμε στους 200 βαθμούς.

ΚΟΠΗ ΠΙΤΑΣ

Σήμερα κόψαμε βασιλόπιτα και ευχηθήκαμε υγεία, ευτυχία και προκοπή στους μαθητές μας. Οι μαθητές, που κέρδισαν το φλουρί, πήραν και το καθιερωμένο δωράκι τους!

Η ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΓΙΟΡΤΑΖΕΙ

Οι τρεις Ιεράρχες, Άγιοι Προστάτες της Παιδείας και των Γραμμάτων, γιορτάζουν στις 30 Ιανουαρίου. Η εορτή καθιερώθηκε κατά τον 11ο αιώνα για τον κοινό εορτασμό των τριών μεγάλων Πατέρων της Εκκλησίας, δηλαδή Βασιλείου του Μεγάλου, Ιωάννου του Χρυσόστομου και Γρηγόριου του Θεολόγου (ή Ναζιανζηνού), για να προβληθεί η αρμονική και ισόρροπη σύνθεση της κλασικής ελληνικής σοφίας με τη χριστιανική πίστη και παράδοση. Οι τρεις ιεράρχες υπήρξαν οι υπέρμαχοι και οι δημιουργοί της συνθέσεως αυτής, γι' αυτό και κατά την αναγέννηση των κλασικών σπουδών στο Βυζάντιο κατά τον 11ο αιώνα κατέστη αναγκαία η προβολή τους ως προστατών των γραμμάτων με την καθιέρωση κοινού εορτασμού. Η εορτή αυτή καθιερώθηκε, μετά την ίδρυση του νεώτερου ελληνικού κράτους, ως εορτή των γραμμάτων όλης της εκπαίδευσης, από δε το 1842 με επίσημη απόφαση της Συγκλήτου του Πανεπιστημίου Αθηνών. (Πηγή: Πάπυρος Λαρούς Μπριτάννικα)

ΑΧΙΛΛΕΑΣ - ΠΡΟΤΥΠΟ ΗΡΩΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΑΝΔΡΕΙΑΣ

    Η συνάντηση του Αχιλλέα με την μητέρα του Θέτιδα, στη ραψωδία Α (350-431) αποτελεί μια ανθρώπινη και τρυφερή σκηνή που εκτυλίσσεται μέσα σε ένα πολεμικό περιβάλλον. Ας δούμε μια ενδιαφέρουσα διασκευή της σκηνής με τη μορφή κόμιξ. 

http://efivoidimosiografoi.pbworks.com/w/page/25492826/%CE%A3%CF%85%CE%BD%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B7%CF%83%CE%B7%20%CE%91%CF%87%CE%B9%CE%BB%CE%BB%CE%AD%CE%B1-%CE%98%CE%AD%CF%84%CE%B9%CE%B4%CE%B1%CF%82

Ένα αφιέρωμα στον Αχιλλέα με εξαιρετικές εικόνες. Μουσική Γιάννης Μαρκόπουλος.

Μια ενδιαφέρουσα μουσική επιλογή σε ποίηση Γιώργου Τσιτρούλη και μουσική Γιάννη Κ. Ιωάννου από το δίσκο ΑΧΙΛΛΕΑΣ Ο ΜΥΡΜΙΔΟΝΑΣ μπορείτε να απολαύσετε στον ακόλουθο σύνδεσμο. Τραγουδούν Κώστας Σμοκοβίτης και Καλλιόπη Βέττα.

http://www.ioannou-music.gr/disco/achillesthemyrmidon.htm

ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ

ΤΟ ΨΕΜΑ

Ζωρζ Σαρή

γράφει η μαθήτρια Παρασκευή  Μάιπα

Η Χριστίνα ήταν ένα δεκαπεντάχρονο κορίτσι που έμενε στη Θεσσαλονίκη. Οι γονείς της τα πήγαιναν καλά μέχρι που άρχισαν να μαλώνουν, γιατί ο μπαμπάς της ήθελε να βγάλει πιο πολλά χρήματα. Μια μέρα καθώς η Χριστίνα γυρνούσε από το σχολείο και πήγαινε στο σπίτι της βρήκε μόνη της μητέρα της στο σπίτι. Τη ρώτησε για τον μπαμπά της και η μητέρα της είπε ότι πήγε στη Γερμανία και τις άφησε. Η μητέρα της αποφάσισε να πάει να δουλέψει στην Αθήνα. Θα δούλευε ως θυρωρός για να μπορούν να ζήσουν. Η Χριστίνα έμεινε αρχικά στο σπίτι της θείας της, γιατί το σπίτι τους το είχαν πουλήσει. Μετά πήγε στην Αθήνα για να είναι μαζί με τη μητέρα της. Ο θείος της ο Γιώργος θα την περίμενε στο σταθμό του τρένου. Η Χριστίνα ετοιμάστηκε και μπήκε στο τρένο. Όταν έφτασε, την περίμενε ο θείος της. Η Χριστίνα ήταν πολύ στενοχωρημένη αλλά δεν ήθελε να το δείξει. Την πρώτη μέρα στο σχολείο την πήγε ο θείος της και τη γνώρισε στον διευθυντή και στην κόρη του τη Ρέα. Η Ρέα την σύστησε στους φίλους της αλλά η Χριστίνα ήταν πολύ ντροπαλή. Τα παιδιά τη ρώτησαν για τους γονείς της, τι δουλειά κάνουν. Αυτή όμως τους είπε ψέματα, ότι ο μπαμπάς της είναι επιχειρηματίας. Η Χριστίνα κάθισε στο ίδιο θρανίο με τη Μαρία που δεν ήταν καλή μαθήτρια. Έγιναν φίλες. Μετά από μερικές μέρες έγραψαν τεστ στα μαθηματικά. Πριν χτυπήσει το κουδούνι κάποιος έκλεψε τις λύσεις των μαθηματικών. Ο καθηγητής τους έγραψε τις ασκήσεις στον πίνακα, τους είπε όμως ότι αν δεν του δώσουν τις λύσεις δεν θα πάνε εκδρομή. Άριστα έγραψαν πέντε παιδιά. Μέσα σε αυτά ήταν και η Μαρία. Όλοι την κατηγόρησαν γιατί νόμισαν ότι είχε κλέψει αυτή το χαρτί. Την επόμενη μέρα η Χριστίνα πήγε στο σχολείο και κάθισε με μια άλλη κοπέλα την Τάνια. Όταν πήγε σπίτι, η μητέρα της έραβε μια φούστα της Τάνιας και μέσα στην τσέπη βρήκε τις λύσεις των μαθηματικών. Η Χριστίνα κατάλαβε ότι η Τάνια είχε πάρει τις λύσεις και την επόμενη μέρα πήγε ξανά κοντά στη Μαρία. Στο διάλειμμα κατηγόρησε την Τάνια επειδή ήταν δειλή και ψεύτρα. Εκείνη τη χαστούκισε. Μετά το σχολείο, η Χριστίνα πήγε στο σπίτι του Αλέξη, ένα πολύ καλό και δίκαιο παιδί. Του είπε την αλήθεια για την Τάνια αλλά του μίλησε και για τους γονείς της λέγοντάς του την αλήθεια. Ο Αλέξης με την Χριστίνα πήγαν στο σπίτι της μαμάς της για να γνωριστούν. Έτσι αποφάσισε να κάνει ένα πάρτυ και να καλέσει όλους τους φίλους της για να περάσουν καλά.

ΣΟΦΙΑ

ΖΩΡΖ ΣΑΡΗ

γράφει η μαθήτρια Χήρα Αντωνία 

Η οικογένεια Πολυχρονιάδη ετοιμάζεται να αποκτήσει το τέταρτο παιδί. Η Αγγελική, η μητέρα της οικογένειας κουράζεται πολύ στο σπίτι μετά τα τρία κορίτσια της και ζητά από τον Γιάννη, τον σύζυγό της να πάρουν ένα "δουλάκι", ένα μικρό κορίτσι δηλαδή να τους βοηθάει στις δουλειές. Αφού κατάφερε να τον πείσει πήρανε την Σοφία ένα επτάχρονο κοριτσάκι ορφανό. Η Σοφία βοηθούσε την Αγγελική, ντάντευε το μωρό, πήγαινε για ψώνια, σκούπιζε, μαγείρευε και έκανε όλες τις δουλειές. Η Σοφία δεν πήγαινε στο σχολείο γι' αυτό το μεγαλύτερο από τα τρία κορίτσια, η Μαρία της έκανε μάθημα. Της μάθαινε να μετράει και να διαβάζει την αλφαβήτα. Κάθε απόγευμα έπαιζαν στην αυλή, αλλά η Σοφία ένιωθε νόστο για την μητέρα και έκλαιγε. Ύστερα από αρκετό καιρό η μητέρα της Σοφίας, Σιμέλα, έστειλε γράμμα στην οικογένεια Πολυχρονιάδη ότι έχει την οικονομική δυνατότητα να συντηρήσει τη Σοφία και έτσι με πολλή λύπη έστειλαν πίσω τη Σοφία, η οποία έζησε ευτυχισμένη με τη μητέρα της.

 

Αγαπάς για ν' αγαπάς

Το "Να ζεις, ν' αγαπάς και να μαθαίνεις", είναι ένα από τα καλύτερα και πιο πολυδιαβασμένα βιβλία του Λέο Μπουσκάλια. Αφού μελετήσαμε ένα απόσπασμα στο μάθημα της Νεοελληνικής Γλώσσας, ας απολαύσουμε τώρα τα λόγια του Μπουσκάλια με μουσική επένδυση της Ευανθίας Ρεμπούτσικα.

Αναγνωστικές δράσεις

   Αποφασίσαμε, στα πλαίσια της φιλαναγνωσίας και με αφορμή την επίσκεψή μας στη Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Κόνιτσας, να υλοποιήσουμε αναγνωστικές δράσεις με σκοπό να δοθεί η δυνατότητα στους μαθητές να έρθουν σε επαφή με τον κόσμο του βιβλίου και να προσεγγίσουν θέματα που τους ενδιαφέρουν μέσα από αυτό. Ελπίζουμε η ώρα της ανάγνωσης να αποτελέσει ώρα ψυχαγωγίας και αποσυμπίεσης από τα συνήθη προβλήματα της ζωής.  

Πάντως οι μαθητές της Β΄ Γυμνασίου με ζήλο, αναζήτησαν τίτλους βιβλίων και συγγραφείς που τους ενδιέφεραν και επέλεξαν τελικά το βιβλίο που θα τους κάνει συντροφιά την περίοδο των χριστουγεννιάτικων διακοπών. Με την επιστροφή μας στα θρανία θα έχει την ευκαιρία κάθε μαθητής να κοινοποιήσει στους συμμαθητές του - και όχι μόνο-  την προσωπική του εμπειρία από το βιβλίο που διάβασε. 

Να ευχαριστήσουμε ιδιαίτερα το προσωπικό της Δημόσιας Κεντρικής Βιβλιοθήκης Κόνιτσας για την πολύτιμη βοήθειά του.

Μόνο με την καρδιά βλέπεις καλά. Την ουσία τα μάτια δεν τη βλέπουν! Καλή Χρονιά σε όλους

Επιστροφή στα θρανία και ξεκινάμε με την ανάγνωση αποσπάσματος από το βιβλίο του Αντουάν Ντε Σαιντ Εξιπερύ "Ο μικρός Πρίγκιπας" στα πλαίσια της τρίτης ενότητας της Ν.Ε. Γλώσσας ΦΙΛΟΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ. Θα ήθελα με την ευκαιρία αυτή να αφιερώσω σε όλους τους μαθητές το παραπάνω τραγούδι και να  ευχηθώ καλό ξεκίνημα τη νέα χρονιά. Και ας μην ξεχνάμε "Μόνο με την καρδιά βλέπεις καλά. Την ουσία τα μάτια δεν τη βλέπουν!"

Ο Μικρός Πρίγκιπας και η αλεπού

(Πηγή: Ο ΜΙΚΡΟΣ ΠΡΙΓΚΙΠΑΣ, ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΟ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ ΚΥΠΡΟΥ Έρευνα-Συγγραφή Αγάθη Ερωτοκρίτου)

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ

Ο Αντουάν ντε Σαιντ Εξυπερύ (Antoine de Saint Exupery) γεννήθηκε το 1900 στη Λυών της Γαλλίας και θεωρείται ως ένας από τους πιο σημαντικούς γάλλους συγγραφείς. Ο έρωτας, η λογοτεχνία και η αεροπλοΐα αποτέλεσαν τα πιο χαρακτηριστικά στοιχεία της όμορφης και γεμάτης περιπέτεια ζωής του. Τα παιδικά του χρόνια τα έζησε ξέγνοιαστα και ευτυχισμένα σε ένα υπέροχο οικογενειακό κάστρο παρά τον πρόωρο χαμό του πατέρα του. Η πρώτη δεκαετία του 20ου αιώνα σφραγίζεται από την εφεύρεση του αεροπλάνου, γεγονός που γοητεύει και το μικρό Αντουάν. Χαρακτηριστική είναι η ενέργειά του να προσθέσει στο ποδήλατό του φτερά από χαρτόνι για να το μετατρέψει σε αεροπλάνο! Σε ηλικία 12 ετών πραγματοποίησε το πρώτο του ταξίδι με αεροπλάνο. Με την πτήση αυτή ο ενθουσιασμός του θα μεγαλώσει και θα μετατραπεί σε πάθος για πτήσεις. Στο σχολείο ως μαθητής είχε αρκετές αποτυχίες αλλά ποτέ δεν σταμάτησε να προσπαθεί. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έδειχνε για την αστρολογία και τη λογοτεχνία.

Το 1921 υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία στην Αεροπορία. Ο σταθμός αυτός της ζωής του ήταν πολύ σημαντικός, αφού εκεί έβαλε στόχο να εκπληρώσει την παιδική του επιθυμία, να γίνει δηλαδή πιλότος. Η επιμονή του τον βοήθησε να πάρει δίπλωμα πιλότου και να εκπαιδευτεί στα στρατιωτικά αεροσκάφη κατακτώντας το βαθμό του ανθυποσμηναγού. Έτσι, το παιδικό του όνειρο πραγματοποιείται! Τα αεροπλάνα και οι πτήσεις που τον ενθουσίαζαν από μικρό παιδί, τώρα θα αποτελέσουν τον τρόπο ζωής του ακολουθώντας το επάγγελμα του πιλότου. Ως πιλότος, έκανε με τα ταξίδια του πιο ενδιαφέρουσα και πλούσια σε περιπέτειες τη ζωή του. Όλες αυτές οι εμπειρίες του θα γίνουν ταυτόχρονα και θέμα του συγγραφικού του έργου. Σε ηλικία 26 ετών εργάστηκε σε ταχυδρομική αεροπορική εταιρεία εκτελώντας την αεροπορική γραμμή Τουλούζη – Καζαμπλάνκα – Ντακάρ. Με κάθε απογείωση του αεροπλάνου, ο Σαιντ Εξυπερύ νιώθει να αρχίζει μια νέα περιπέτεια στον αέρα βλέποντας τη γη από τόσο ψηλά. Η πτήση, ο καιρός, το τοπίο είναι θέματα που αλλάζουν σε κάθε διαδρομή, γεγονός που τον γοητεύει και τον οδηγεί σε μια διαφορετική φιλοσοφία της ζωής. Όλες οι σκέψεις, τα συναισθήματα και οι περιπέτειες κατά τη διάρκεια των πτήσεων καταγράφονται από τον Αντουάν και αποτελούν το περιεχόμενο των βιβλίων του. Λόγω των μεγάλων του ικανοτήτων τοποθετήθηκε στην έρημο, στο ακρωτήριο Juby (γνωστό σήμερα ως Tarfaya) στο Μαρόκο έχοντας ως αποστολή την καλή οργάνωση των ταχυδρομικών αεροπορικών πτήσεων αλλά και να διασώζει τους πιλότους που είχαν ατυχήματα στην έρημο. Η ζωή του εκεί ήταν πολύ δύσκολη εξαιτίας των συνθηκών διαβίωσης αλλά και της αφιλόξενης περιοχής όπου ζούσε, ανάμεσα στην άγρια θάλασσα και την τρομακτική έρημο. Όλες αυτές του οι εμπειρίες παρουσιάζονται στο πρώτο του βιβλίο «Ποστάλι του Νότου».

Στα 29 του χρόνια μετατέθηκε στη Νότιο Αμερική για να οργανώσει τις υπερατλαντικές ταχυδρομικές πτήσεις με την Αργεντινή, τη Χιλή, την Παραγουάη και τη Βραζιλία.

Ήταν ριψοκίνδυνος και με την αγορά ενός μικρού αλλά γρήγορου αεροπλάνου θέλησε να κάνει τη διαδρομή Παρίσι-Σαϊγκόν. Το μεγάλο αυτό ταξίδι που πραγματοποίησε το 1935 μαζί με το μηχανικό αεροπλάνων Αντρέ Πρεβότ, σημαδεύτηκε από μια αναγκαστική προσγείωση στην έρημο της Λιβύης. Είχαν προμήθειες μόνο για μια μέρα με αποτέλεσμα να κινδυνεύουν από αφυδάτωση. Σώθηκαν μετά από 4 μέρες παραμονής στην αφιλόξενη έρημο, όταν τους περισυνέλεξε ένα καραβάνι βεδουίνων! Ο Σαιντ Εξυπερύ ασχολήθηκε επίσης με τη δημοσιογραφία και με την έναρξη του εμφυλίου πολέμου στην Ισπανία, ανέλαβε να καλύψει δημοσιογραφικά τις εμφύλιες διαμάχες στη Βαρκελώνη. Εκεί ήταν μάρτυρας σκληρών εικόνων του εμφυλίου που τον συγκλόνισαν και ο ίδιος μεταφέρει την ατμόσφαιρα σχολιάζοντας ότι «η εκτέλεση ανθρώπων πυροβολώντας τους έχει μετατραπεί εδώ σε μια καθημερινή ενέργεια». Το 1938, ένα σοβαρό ατύχημα σε μια από τις πτήσεις που πραγματοποιούσε θα του προκαλέσει σοβαρά τραύματα και θα νοσηλευτεί σε κρίσιμη κατάσταση στο νοσοκομείο της Νέας Υόρκης. Την επόμενη χρονιά η ανακοίνωση για την έναρξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου θα τον βρει μακριά από την Ευρώπη. Κατά τη διάρκεια του πολέμου προσφέρει τις υπηρεσίες του στη Γαλλική Πολεμική Αεροπορία και με την πτώση της Γαλλίας και καταφεύγει στις ΗΠΑ. Το 1943 κατατάσσεται στις αεροπορικές δυνάμεις των συμμάχων στη Βόρεια Αφρική παρά την κακή κατάσταση της υγείας του και τη μεγάλη του ηλικία. Κατά την ταραγμένη αυτή περίοδο του Β΄ Παγκοσμίου καταγγέλλει μέσα από τα βιβλία του την κατάσταση που δημιουργήθηκε. Αυτή την περιόδο είναι που γράφει τα βιβλία «Πιλότος πολέμου», «Γράμμα σε έναν όμηρο» και το κλασικό βιβλίο «Ο Μικρός Πρίγκιπας».

Ο Σαιντ Εξυπερύ εξαφανίστηκε με το αεροπλάνο του στα ανοικτά της Κορσικής στις 31 Ιουλίου 1944, παραμονή της απελευθέρωσης της Γαλλίας. Βρισκόταν στην ένατη και τελευταία του πολεμική αποστολή. Τα αίτια της πτώσης του αεροπλάνου ήταν άγνωστα μέχρι το 2003 όταν βρέθηκαν τα συντρίμμια του αεροπλάνου του στο βυθό της θάλασσας.  Είχε καταρριφθεί από Γερμανικά πυρά.

ΕΡΓΟΓΡΑΦΙΑ

1926: Ο αεροπόρος

1929: Ποστάλι του Νότου

1931: Νυχτερινή Πτήση (Βραβείο Φεμίνα, τον ίδιο χρόνο)

1938: Γη των ανθρώπων (έκδοση στην Αμερική με τον τίτλο Άνεμος, Άμμος και Αστέρια)

1942: Πιλότος πολέμου

1943: Γράμμα σε έναν όμηρο

1943: Ο Μικρός Πρίγκιπας

1948: Citadelle, δημοσίευση μετά θάνατον

 Μερικά από τα κρυφά μηνύματα

 του ΜΙΚΡΟΥ ΠΡΙΓΚΙΠΑ

…Ένα άλλο βασικό μήνυμα του βιβλίου, είναι η σημασία που έχει να αντιλαμβάνεται κανείς τα πράγματα γύρω του με την καρδιά και την ψυχή, χωρίς να παρασύρεται από όσα απλά βλέπει. Η δυνατότητα να βλέπει κανείς πέρα από την ύλη πέρα από τα δεδομένα, αποτελεί για το συγγραφέα σημαντικό στοιχείο της ζωής των ανθρώπων. Τα πράγματα που αξίζουν βρίσκονται κρυμμένα και επειδή οι άνθρωποι έχουν εμπιστοσύνη στο τι βλέπουν, αυτό τους οδηγεί σε λάθος συμπεράσματα. Το θέμα αυτό παρουσιάζεται με τρεις διαφορετικούς τρόπους από τον ίδιο το συγγραφέα. Αρχικά παρουσιάζεται μέσα από τα «σχεδιάσματα» του αφηγητή, που κανείς δεν μπορούσε να δει πέρα από αυτά αλλά μόνο την επιφάνεια με ψυχρή λογική. Τη μεγαλύτερη δυσκολία την αντιμετωπίζουν οι ενήλικες. Αυτοί δυσκολεύονται να κατανοήσουν τι απεικονίζει το σχέδιό του διότι βλέπουν μόνο μέχρι την επιφάνεια με γνώμονα τη λογική των ματιών τους και όχι με την καρδιά τους. Το μήνυμα αυτό δίνεται και μέσα από ένα άλλο θέμα που παρουσιάζει ο συγγραφέας όταν αναφέρεται στον Τούρκο αστρονόμο. Οι άνθρωποι έχουν αποτύχει ακόμη και εδώ διότι δεν αντιλαμβάνονται την ουσία και την πραγματικότητα. Στην περίπτωση αυτή, όταν ο Τούρκος αστρονόμος θέλησε να ανακοινώσει την ύπαρξη του αστροειδούς Β-612, κανείς δεν τον πίστεψε διότι η εμφάνισή του δεν ήταν η απαιτούμενη ή η πιο αποδεκτή. Οι ενήλικες έμειναν μόνο στην επιφάνεια, στο τι έβλεπαν τα μάτια τους και με αυτά τα δεδομένα έκριναν και κατάκριναν τον αστρονόμο. Όταν αυτός άλλαξε ρούχα αλλά είπε τα ίδια πράγματα με προηγουμένως, όλοι είπαν ότι είναι σωστός. Στη συνέχεια, το μήνυμα αυτό επανέρχεται για τρίτη φορά μέσα από το μάθημα που δίνει η αλεπού στον πρίγκιπα. «Μόνο με την καρδιά βλέπεις καλά. Την ουσία δεν την βλέπουν τα μάτια...» εκμυστηρεύεται η αλεπού στο Μικρό Πρίγκιπα. Αυτό αποτελεί και το περιεχόμενο του μαθήματος της αλεπούς αλλά ταυτόχρονα αποτελεί και το μήνυμα του συγγραφέα προς όλους τους αναγνώστες. Αυτή η σημαντική ικανότητα θα μας βοηθήσει να δούμε την πραγματική ομορφιά ακόμη και στα πιο συνηθισμένα πράγματα.

Το μάθημα που δίνει η αλεπού, «να βλέπεις με την καρδιά», αλλάζει τον τρόπο σκέψης του Μικρού Πρίγκιπα και είναι πλέον έτοιμος να σταματήσει τις περιπλανήσεις του και να επιστρέψει στον πλανήτη του.

Μια άλλη πτυχή του μαθήματος της αλεπούς προς το Μικρό Πρίγκιπα είναι το θέμα της φιλίας και ο τρόπος με τον οποίο κτίζεται.

Η διαδικασία αυτή αφορά το «ημέρωμα» και η αλεπού εξηγεί στο Μικρό Πρίγκιπα τα στοιχεία που πρέπει να την χαρακτηρίζουν. Μια φιλία κτίζεται μέσα από την καλή διάθεση, την αγάπη, την αφοσίωση, την ειλικρίνεια, την εμπιστοσύνη, την κατανόηση και την υπευθυνότητα απέναντι στον άλλο. Τέλος, για να αναπτυχθεί η φιλία θα πρέπει να επενδυθεί χρόνος και ενέργεια. Ο δεσμός που έχει αναπτύξει ο Μικρός Πρίγκιπας με το τριαντάφυλλό του αποτελεί το παράδειγμα μιας σχέσης ζωής. Το μάθημα από την αλεπού βοήθησε το Μικρό Πρίγκιπα να συνειδητοποιήσει πόσο σημαντική είναι η φιλία του με το τριαντάφυλλο με αποτέλεσμα να αποφασίσει να γυρίσει πίσω κοντά του. Γνωρίζει ότι το τριαντάφυλλο του δεν έχει την επιθυμητή συμπεριφορά αλλά αντιλαμβάνεται ότι αυτό που έχει σημασία είναι αυτό που εσύ προσφέρεις και όχι το αντάλλαγμα που θα σου δοθεί.

Η δημιουργία δεσμών με τις μορφές που συναντά στους διάφορους πλανήτες είναι αδύνατη διότι είναι μόνοι τους και δεν δέχονται κανένα άλλο: ο βασιλιάς θέλει υπηκόους, ο ματαιόδοξος θαυμαστές. Οι άλλοι είναι απορροφημένοι στη ρουτίνα τους και δεν έχουν χρόνο για οτιδήποτε άλλο. Άρα κάτω από αυτά τα δεδομένα είναι αδύνατο να δημιουργηθούν δεσμοί φιλίας. Οι φίλοι είναι μοναδικοί στον κόσμο όπως μοναδικό είναι και οτιδήποτε με το οποίο δημιουργούμε δεσμούς. Μοναδικά πράγματα στον κόσμο είναι αυτά που έχουν για μας σημασία. Ακόμα και ανάμεσα σε άλλα όμοια, εμείς μπορούμε να τα ξεχωρίσουμε χρησιμοποιώντας την καρδιά μας. Αυτά ξεχωρίζουμε γιατί με αυτά έχουμε δεσμούς. Το τριαντάφυλλο του Μικρού Πρίγκιπα διαφέρει από όλα τα άλλα αν και είναι όμοιο με χιλιάδες άλλα. Αυτό που το κάνει ξεχωριστό είναι ο δεσμός που έχει δημιουργήσει με το Μικρό Πρίγκιπα.

φιλία

 ΟΜΑΔΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ 

Γκοντούλη Μαργαρίτα-Γκέλη Κατερίνα-Καταραχιά Ιωάννα

   

Αποφθέγματα για τη φιλία

• Τον φίλο πρέπει να τον προσέχεις σαν τον εαυτό σου, γιατί ο φίλος σου είναι ένας άλλος σου εαυτός. ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗΣ
• Η φιλία μοιάζει με τα παλιά βιβλία που ο χρόνος έρχεται και τους προσδίδει μεγαλύτερη αξία ΟΥΓΚΩ
• Ο φίλος σου είναι αυτός που ξέρει τα πάντα για σένα και παρόλα αυτά ακόμα του αρέσεις. El. Hubbard
•  Κάθε πράγμα είναι καλό όταν είναι καινούριο, ο φίλος και το κρασί είναι καλύτερα όταν παλιώσουν. ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΠΑΡΟΙΜΙΑ
• Πραγματικός φίλος είναι αυτός που έρχεται κοντά όταν όλος ο υπόλοιπος κόσμος απομακρύνεται. W. WINCHELL
• Αν δεν μπορείς να έχεις έναν πιστό φίλο, να είσαι ο ίδιος φίλος του εαυτού σου. ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ
• Το να περπατάς με έναν φίλο στο σκοτάδι είναι καλύτεραο από το να περπατάς μόνος στο φως. HELLEN KELLER
•  Ο καλός φίλος και η σκιά εμφανίζονται μόνον όταν ο ήλιος λάμπει. ΦΡΑΓΚΛΙΝΟΣ Β.
• Λίγοι άνθρωποι το κατέχουν αυτό: Να τιμούν χωρίς φθόνο τον φίλο τους. ΑΙΣΧΥΛΟΣ
• Αληθινός φίλος είναι αυτός που παραβλέπει τις αποτυχίες σου και αντέχει τις επιτυχίες σου. M.L. RUNBECK 

Μαντινάδες για τη φιλία 

 

Για έναν καλό φίλο

Εγώ δεν έχω την καρδιά

για να μου δίνει αίμα, την έχω

για να αγαπώ φίλους

 σαν κι εσένα.

Με φίλους

Με φίλους εμεγάλωσα

με φίλους θα πεθάνω.

Και αν είναι για τους φίλους

μου και την ζωή μου χάνω!

Η φιλία μας

Σαν το πουλί όπου πετά

και μπάλα δεν το πιάνει,

έτσα ναι και η φιλία μας

και ο κόσμος δεν τη βάνει.

Το χατίρι του φίλου

Ποτέ σου μην χαλάς

του φίλου το χατίρι,

γιατί αν τονε χρειαστείς

 έχεις ένα παραθύρι.

Κάποιες φορές

Κάποιες φορές οι φίλοι σου

δε ξέρουνε τι λένε

και σε πληγώνουνε βαθιά χωρίς

να το κατένε.

Μέσα στα βάθη της καρδιάς

Μέσα στα βάθη της καρδιάς

εκεια που το αίμα βγαίνει, 

την έχω τη φιλία μας 

για πάντα φυλαγμένη.

Φίλος

Φίλος τον φίλο δέχεται

 με την παραξενιά του,

 αρκεί αυτή του η φιλια

 να 'ναι από την καρδιά του.  

Ζήτα 

Ζήτα μου κάτι αδύνατο

 και θα το κατορθώσω,

 φίλε για σένα είμαι ικανή

 και τη ζωή να δώσω. 

Μέσα από το γέλιο σου

Μέσα από το γέλιο σου

 να παίρνω ευτυχία, 

αυτό θα πει αληθινή

 και μπιστικιά φιλία.  

Φίλο δεν κάνω όποιον βρω

Φίλο δεν κάνω 

όποιον βρω και μου χαμογελάσει,

  αν δεν τον έχω σε χαρές

 και πίκρες δοκιμάσει.

Ο Γιάννης συγκέντρωσε στίχους και μαντινάδες για την αγάπη και μας τα παρουσίασε. 

- Η Αφροδίτη λένε είναι το πιο λαμπρό αστέρι, φαίνεται πως δεν σ' έχουν δει μικρό μου περιστέρι.

- Για κάθε μέρα υπάρχει ο ήλιος,

 για κάθε νύχτα υπάρχει το φεγγάρι,

για κάθε πουλί υπάρχει ένα ταίρι,

όμως για μένα υπάρχεις μόνο εσύ. 

- Μη λες πως δεν ευθύνεσαι 

για τον δικό μου πόνο,

γιατί η καρδιά μου από καιρό

χτυπά για σένα μόνο!

- Να 'μουν Θεός θα χάριζα

γέλιο στο πρόσωπό σου

να φεύγει κάθε κίκρα σου,

κάθε παράπονό σου.

- Τα δυο σου μάτια μοιάζουνε

 μ' ένα ζευγάρι άστρα 

και μου φωτίζουν τη ζωή, 

αγγελοξελογιάστρα.

- Και μέσα στον παράδεισο

 αν βρεθώ που λένε, 

άμα δεν είσαι δίπλα μου

 τα μάτια μου θα κλαίνε.

(εργασία του μαθητή Γιάννη Κουρούτη  Β1)