Παγκόσμια μέρα ποίησης 2014

Ας κάνουμε μια στάση από τους γοργούς και αγχώδεις ρυθμούς τις καθημερινότητας. Σήμερα είναι παγκόσμια μέρα ποίησης. Ας βρούμε λοιπόν καταφύγιο στην ποίηση! 

Οι στίχοι ταξιδεύουν με το Μετρό και τον Ηλεκτρικό Σιδηρόδρομο την Παρασκευή 21 Μαρτίου 2014, Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης. Κατά τη διάρκεια της ημέρας, θα προβάλλονται στις οθόνες των σταθμών του Μετρό και του Ηλεκτρικού Σιδηρόδρομου ποιήματα των Διονύσιου Σολωμού, Ανδρέα Κάλβου, Κ.Π. Καβάφη, Άγγελου Σικελιανού, Κώστα Βάρναλη, Γιώργου Σεφέρη, Νίκου Καββαδία, Γιάννη Ρίτσου, Οδυσσέα Ελύτη, Μίλτου Σαχτούρη, Νάνου Βαλαωρίτη, Νίκου Καρούζου, Τάσου Λειβαδίτη, Μιχάλη Κατσαρού, Μανώλη Αναγνωστάκη, Τίτου Πατρίκιου και Κικής Δημουλά. Οι επιβάτες των Σταθερών Συγκοινωνιών Α.Ε. θα «κάνουν στάση» για λίγα λεπτά της ώρας, ενώ επιβιβάζονται ή αποβιβάζονται των συρμών και θα έχουν την ευκαιρία, να διαβάζουν στίχους κορυφαίων ποιητών. Η εταιρεία Σταθερές Συγκοινωνίες και ο Κύκλος Ποιητών στις 21 Μαρτίου, Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης, δίνουν μια άλλη νότα στις μετακινήσεις των επιβατών.

Η Έλντα εμπνέεται από τον Κωστή Παλαμά

KΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ (H εργασία της Έλντας) from marinakalt

Ορέστης: Ο καλλιτέχνης της τάξης

Στα πλαίσια του project της μόδας, ο Ορέστης έφτιαξε τα παρακάτω σχέδια. Μπράβο, Ορέστη. Και εις ανώτερα!

Πίνοντας σοκολάτα με γανόδερμα

Η ομάδα της Σοφίας, αναζητώντας τα βότανα που έχουν ευεργετικό χαρακτήρα, ανακάλυψε το γανόδερμα και μας ενημέρωσε σχετικά. 

Το Γανόδερμα (Ganoderma lucidum) είναι λευκός βασιδιομύκητας (basidiomycete macrofungus), που ανήκει στην οικογένεια μυκήτων Polyporacea. Έχει χρησιμοποιηθεί ευρέως ως «το μανιτάρι της αθανασίας» στην Κίνα, την Ιαπωνία, την Κορέα και άλλες ασιατικές χώρες εδώ και 2000 χρόνια.

Δοκιμάσαμε, λοιπόν, σοκολάτα με γανόδερμα. Οι αντιδράσεις ήταν ποικίλες!

ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ

Αγαπημένα μου παιδιά, ήρθε λίγο νωρίτερα φέτος η ώρα του αποχαιρετισμού. Το ξέρουμε όλοι ότι είναι για καλό, όμως δεν παύει οι στιγμές αυτές να είναι δύσκολες και συγκινησιακά φορτισμένες. Στα μάτια σας διακρίνω τα όνειρά σας, τις φιλοδοξίες σας, τις προσδοκίες σας και έναν πλούτο συναισθημάτων. Να ξέρετε ότι πιστεύω σε σας και σας εύχομαι ό,τι ονειρεύεστε να γίνει πραγματικότητα. Να ξέρετε ότι θα παρακολουθώ την πρόοδό σας (δεν θα μου γλιτώσετε!) και θα ρωτάω για σας! Θα ήθελα να ευχαριστήσω τον καθένα σας ξεχωριστά για όλα όσα μου έδωσε και με δίδαξε τούτη τη χρονιά. Πιστέψτε με, τα παιδιά είναι οι μεγαλύτεροι δάσκαλοι!!! Γιατί, όπως έλεγε και ο ποιητής μας Τάσος Λειβαδίτης, "οι άνθρωποι υπάρχουν απ’ τη στιγμή που βρίσκουνε μια θέση στη ζωή των άλλων" και θέλω να πιστεύω ότι καταφέραμε πολλά μαζί! Σας ευχαριστώ για τη συνεργασία και την αγάπη σας!!! 

                                       ΘΑ ΜΟΥ ΛΕΙΨΕΤΕ!!! 

 Οι στίχοι του παραπάνω τραγουδιού είναι του ηπειρώτη ποιητή μας, Μιχάλη Γκανά.

Με συγκινήσατε αφάνταστα με αυτό εδώ! Το καλύτερο δώρο που πήρα ποτέ!

ΗΡΘΕ Η ΑΝΟΙΞΗ-ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΑΡΤΙΟ

Ο. Ελύτης, «Το Ερημονησι» (απο Τα Ρω του Έρωτα, 1972)

Γεια σου Απρίλη

γεια σου Μάρτη

και πικρή Σαρακοστή

 

βάζω πλώρη και κατάρτι

και γυρεύω ένα νησί

που δε βρίσκεται στο χάρτη.

 

Το κρατάνε στον αέρα

τέσσερα χρυσά πουλιά

δε γνωρίζω εκεί πέρα

ούτε κλέφτη ούτε φονιά

ούτε μάνα και πατέρα.

 

Τα λουλούδια μεγαλώνουν

κάθε νύχτα τρεις οργιές

τις ακρογιαλιές ισκιώνουν

και τα δέντρα στις πλαγιές

σαν καβούρια σκαρφαλώνουν.

 

Μες στης ερημιάς τ’ αγέρι

όλ’ αγιάζουνε μεμιάς

πιάνεις του Θεού το χέρι

και τα κύματα ακουμπάς

σαν αγριοπεριστέρι.

 

Γεια σας έχτρες γεια σας μίση

και γινάτι καθενός

άμα βρεις το ερημονήσι

όλα τ’ άλλα είναι καπνός

μια φορά να το ‘χεις ζήσει».

Ο. Ελυτης, «Τα Ελληνακια» (απο Τα Ρω του Έρωτα, 1972)

Τον Μάρτη περικάλεσα

και τον μικρό Νοέμβρη

Τον Αύγουστο τον φεγγερό

κακό να μη μας έβρει

 

Γιατ’ είμαστε μικρά παιδιά

είμαστε δυο Ελληνάκια

Μες στα γαλάζια πέλαγα

και στ’ άσπρα συννεφάκια

 

Γιατ’ είμαστε μικρά παιδιά

κι η αγάπη μας μεγάλη

Που αν τη χωρέσουμε απ’ τη μια

περσεύει από την άλλη

 

Κύματα σύρετε ζερβά

κι εσείς τα σύννεφα δεξιά

Φάληρο με Περαία

μια γαλανή σημαία.

 

Μ. Αναγνωστακης, «Τοπιο» (απο τις Παρενθεσεις, 1956)

Ερειπωμένοι τοίχοι. Εγκατάλειψη….
Περασμένες μορφές κυκλοφορούνε αδιάφορα
Χρόνος παλιός χωρίς υπόσταση
Τίποτα πια δε θ’ αλλάξει δω μέσα.
Είναι μια ήρεμη σιωπή, μην περιμένεις απάντηση
Κάποια νύχτα μαρτιάτικη χωρίς επιστροφή,
Χωρίς νιότη, χωρίς έρωτα, χωρίς έπαρση περιττή.
Κάθε Μάρτη αρχίζει μιαν Άνοιξη.

 

Το βιβλίο σημαδεμένο στη σελίδα 16.
Το πρόγραμμα της συναυλίας για την άλλη Κυριακή.

Κικη Δημουλα, «Ουτοπιες» (απο τα Ποιηματα, 1998)

 Καθ’ οδόν

(7 και 30’ πρωινή προς εργασίαν)

συναντώ τον Μάρτιο

ευδιάθετον,

υπαινιγμών πλήρη

περί ανοίξεως και λοιπά.

 

Αναβάλλω την υπόστασή μου

ανακόπτω τη σύμβασή μου

με το χειμώνα

και διασπείρομαι σε χώμα.

Μια μικρή γη φυσική συντελούμαι,

ξαπλωμένη, απλωμένη

απέναντι στο

καθ’ όλα σύμφωνο

σύμπαν.

Φυτεύομαι άνθη,

ανθίζω συναισθήματα,

και είμαι πολύ καλά

εις άπλετον προορισμόν

και τοποθέτησιν.

«Απαγορεύεται η άνοιξις!»

ξάφνου μια πινακίδα – σύννεφο

απειλεί. Αμέσως

μια βροχή άρχισε κι έλεγε

εις βάρος της ανοίξεως

και εις βάρος μου,

ένας δύσθυμος άνεμος

μου κατάσχει τα άνθη,

μου κατάσχει τα συναισθήματα

και μ’ οδηγεί στο Γραφείο.

 

Παράβασις, λοιπόν, βαρεία,

και μάλιστα καθ’ οδόν,

από κυρία σχεδόν ώριμη

με οικογενειακές υποχρεώσεις,

και πολυετή θητείαν

εις Δημοσίαν θέση

και χειμώνες.”