ΑΣΤΥΑΝΑΚΤΑΣ

Ο Αστυάνακτας ήταν γιος του Έκτορα και της Ανδρομάχης.  Οι γονείς του τον είχαν ονομάσει Σκαμάνδριο, όμως ο λαός προς τιμή του ήρωα πατέρα του, που σκοτώθηκε με τόση αυτοθυσία για τους Τρώες, τον ονόμασε Αστυάνακτα (= Βασιλεύς πόλης). Ο Όμηρος παρουσιάζει τον μικρό Αστυάνακτα όμορφο σαν λαμπρό αστέρι. Η μοίρα του, ωστόσο, υπήρξε τραγική, αφού μετά την άλωση της Τροίας, φονεύθηκε ριπτόμενος από τα τείχη της πόλης.

Ο Γιώργος Σεφέρης εμπνέεται από τον Εκτορίδη-Αστυάνακτα και γράφει το ακόλουθο ποίημα. Απολαύστε το, μελωποιημένο από τον Μίκη Θεοδωράκη.

ΑΣΤΥΑΝΑΞ

Τώρα που θα φύγεις πάρε μαζί σου και το παιδί   που είδε το φως κάτω από εκείνο το πλατάνι,   μια μέρα που αντηχούσαν σάλπιγγες κι έλαμπαν όπλα   και τ’ άλογα ιδρωμένα σκύβανε ν’ αγγίξουν   την πράσινη επιφάνεια του νερού   στη γούρνα με τα υγρά τους τα ρουθούνια.   Οι ελιές με τις ρυτίδες των γονιών μας   τα βράχια με τη γνώση των γονιών μας   και το αίμα του αδερφού μας ζωντανό στο χώμα    ήτανε μια γερή χαρά μια πλούσια τάξη  για τις ψυχές που γνώριζαν την προσευχή τους.   Τώρα που θα φύγεις, τώρα που η μέρα της πληρωμής   χαράζει, τώρα που κανείς δεν ξέρει   ποιόν θα σκοτώσει και πώς θα τελειώσει,    πάρε μαζί σου το παιδί που είδε το φως   κάτω απ’ τα φύλλα εκείνου του πλατάνου   και μάθε του να μελετά τα δέντρα. ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΕΦΕΡΗΣ